Liesbeth Spruyt gaat in haar werk op zoek naar een gevoel van harmonie, evenwicht, leegte en intensiteit.

De zoektocht naar verfhuid en proportie vormen hierin een belangrijke leidraad.

Als toeschouwer zijn wij geconditioneerd door het kijken naar beelden die in een kader of frame zitten, maar deze manier strookt niet met de realiteit. Wij nemen de werkelijkheid waar vanuit een constant bewegend beeld, een focus met een soort uitwasem. Spruyt tracht een beeld op te roepen waarin controle van een frame weggegomd wordt.

Liesbeth Spruyt speelt in haar werk met taal en beeld door middel van specifieke titels voor haar werk.

Haar schilderijen zijn schijnbaar reliëfs of verwijzen naar sculpturen. Schilderijen kunnen aan de muur, op de grond, op sokkels of aan het plafond in de ruimte opgesteld worden. Bovendien is de plaatsing van de schilderijen in een bepaalde ruimte cruciaal. De toeschouwer kan zich tussen de onderdelen bewegen.

De ‘SCRIPT COLLECTION’ toont een résume van het schildersproces.
Schildersvlekken duiden een periode in het proces aan.

Alledaagse taferelen worden grafisch vertaald. De ondergrond is een synthetische doek. Dit transformeert de olieverfvlekken in pixels.

De schilder sluit het handschrift quasi volledig uit. De transparantie van de werken laat de textuur van het canvas doorschemeren. 
Deze methode zorgt voor een fragiel en lichtogend resultaat.

De specifieke vormen, volumes en opstellingen maken deel uit van het werk. De fascinatie van Liesbeth voor sculptuur en ruimtelijkheid wordt hier zichtbaar: schilderijen demonstreren panorama's en reliëfs.

De schilder combineert kleurrijke monochrome werken in allerlei vormen, texturen en formaten. De kleur intense monochrome cirkels, driehoeken en veelhoeken in olieverf zijn kenmerkend voor de studio. Deze refereren naar hun ruimte en tonen hun schaduw.